domingo, 12 de agosto de 2012

Vuestras arrugas

13 de Agosto de 2012

Nunca entenderá este mundo el abrazo que os otorgo desde mi silla...

Hoy es 13 de Agosto de un año dónde mi fuerza se ha visto sometida a multitud de pruebas. Sin embargo, tras perder, y perder, y perder, hasta ver solo en aquel imperio que era mi fortaleza anímica, he recibido el ungüento más poderoso que nadie podría haberme conferido. Decenas y decenas de retratos vuestros, General y Abuelo.

Tú, Abuelo, marchaste a tu hogar, al hogar de los héroes, hace ya unos años, y, sin embargo, es tu recuerdo tan palpable que creo verte en cada sonrisa.
Tú, general, tú...se cumple hoy tu aniversario. Hoy hace cinco meses que decidiste dejar en este insípido mundo una huella perenne. Cada latido de mi corazón, está sustentado por aquellos que tú nunca darás.

Sin embargo hay algo secreto en mi misiva....

He llorado por primera vez de felicidad. Al veros antes de mi concepción, sonriendo, siempre sonriendo, siempre felices, siempre como dos guerreros de templanza inquebrantable y de mirada justa y sublime. Al veros ser el soporte vital de un ejército que, sin vosotros, se halla incontrolable y repleto de ganas de mostraros lo que vuestra semilla es, una fuerza sin paragón.

Y...me he percatado de que no teníais más arrugas que las de vuestros ojos. Una vez, oí que una persona se mide no por sus logros, si no por las arrugas que sus ojos mostraban al sonreír, pues cuanto más feliz ha sido uno, más hay, y por ello en lugar de ocultarse, deben exhibirse con orgullo. Vosotros,ambos, gozabais de una cantidad descomunal de ellas. Fuisteis felices. Fuisteis dichosos, y por dios, por todo lo que conozco y conoceré, seguiré vuestro ejemplo.

Abuelo...percatarme de cuán importante has sido en mi infancia es quizás el peo insulto que puedo proporcionarte, pues eres mucho más importante ahora. Tú, tú y sólo tú me mostraste lo que es el amor, el auténtico amor sin cadenas ni condiciones. Ni aspiro ni trato de llegar a él, pues el amor, el amor que tu desprendías y sentías por los tuyos, ese amor, jamás pertenecerá ya a una sola persona, ahora reside en el interior de todos nosotros.

General...
...cuando veo a un hijo abrazar a su padre, u oigo una frase de amor de un hijo a su progenitor. Cuando oigo la palabra perseverancia o miro a mi destino. Cuando tengo la oportunidad de hacer el bien y cuando puedo enfrentarme al mal. Cuando siento que estoy solo y cuando siento que puedo hacer a otros sentirse acompañados. Cuando, con miedo, me enfrento a mi temores más profundos...
...és entonces quan pense en tú, pare. És entonces perquè tú i sols tú fores qui m'ensenyà eixes coses. Et jure, no per ma vida, sinó per la meua ànima que mai deixaré de lluitar per que allí on ets no fases més que somriure. No, Glorn, no, mai de la vida.



En vuestras manos encomiendo mis fuerzas, pues vosotros las aseguraréis allí donde deben estar.

E.M.S.A
El Monstruo del Sentimiento Arrebatado


1 comentario:

ese barra a punto dijo...

A veces me sorprendo al leerte. Echaba de menos pasarme por aquí. Leer letras que dicen algo y no la basura comercial que leemos todos los días.

Siempre te halago y nunca te he criticado, suena falso. Sé que serviría de más una palmadita en la espalda cuando todo lo que te digo son críticas (siempre constructivas), pero no puedo opinar demasiado. Lo siento demasiado personal como para decir nada, y no me gusta hablar si no entiendo del todo, o solo intuyo.

¿Qué tal te va todo?
Un beso enorme.